Esther: het oude verhaal opnieuw vertaald

Eén van de leukste dingen van het verzamelen van Nederlandse Bijbels blijft het vinden van nieuwe vertalingen waar ik nog helemaal niet van af wist. Toen ik vanmiddag thuis kwam, lag er zo'n nieuwe vertaling op me te wachten, die m'n ouders ergens op de kop hadden getikt. 

Het betreft een vertaling van Esther, vertaald en ingeleid door R.C. Musaph-Andriesse. Een beetje googelen leerde me dat de schrijfster semitische talen heeft gestudeerd en 30 jaar lang voorzitter geweest is van het bestuur het Joods Historisch Museum.
De inleiding op het boek is interessant en grondig. Veel aandacht gaat uit naar de verschillen van de Septuagint met de Hebreeuwse tekst en het genre van Esther. Volgens de auteur kan er een verbinding gelegd worden tussen Esther en de wijsheidsliteratuur. 

Opvallend aan de vertaling is dat het een parallelweergave is van het Hebreeuws en het Nederlands. Naar Hebreeuws gebruik begint de vertaling dan ook aan de 'achterkant' van het boek. De Hebreeuwse verzen zijn genummerd, de Nederlandse helaas niet, zodat het lastig is om te zien hoe het Nederlands met het Hebreeuws correspondeert. 

Op de achterflap wordt vermeld dat tegenwoordig de vertaler zich sterk op de ontvangende taal richt, terwijl eerder de nadruk lag op de grondtaal. Nu heeft het overbrengen van de boodschap prioriteit. Ook stelt de schrijfster dat haar vertaling wellicht na 25 jaar verouderd kan blijken te zijn. Grappig is dat de vertaling in 1987 gepubliceerd is, en dat we nu in 2009 ook bijna over 25 jaar kunnen spreken. En inderdaad is de vertaalmethode waar zij het over heeft, namelijk de dynamisch-equivalente methode, niet meer de meest gebruikelijke. In de huidige vertaalwetenschap gaat men vaak uit van de skopostheorie, dat wil zeggen dat er bij het maken van de vertaling veel aandacht is voor het doel ervan en voor de doelgroep. 

Ten slotte volgt hier de vertaling van Esther 2:12-14:
"De schoonheidsbehandeling voor ieder meisje duurde twaalf maanden. Zes maanden werden ze gemasseerd met myrre-olie en zes maanden t geparfurmeerde badcrème en andere cosmetica. Als het meisje dan na die behandeling aan de beurt was om bij de koning te komen, mocht ze uit het vrouwenhuis aes meenemen wat ze wide. Ze kwam dan 's avonds bij de koning en 's ochtends kon ze weer gaan. Dan ging ze naar een ander vrouwenhuis, waar de bijvrouwen van de koning woonden en waar zijn kamerheer Sjaäzgaz toezicht hield. Ze mocht alleen maar terugkomen bij de koning als hij haar persoonlijk uitnodigde als teken dat hij naar haar verlangde."

Toegevoegd op: 2 juni 2009