Theologie in de Naardense Bijbel en de NVB

Op de christelijke studentenvereniging Ichthus behandelden we onlangs in een kring Psalm 67. Deze psalm was afgedrukt in 3 verschillende vertalingen (SV, Naardense Bijbel en NBV) en we kregen de opdracht om deze psalm een poosje voor onszelf te bestuderen. Omdat ik net zelf die dag bezig was geweest met hoe theologie doorwerkt in vertaling, viel mijn oog vrij snel op bepaalde accenten in de vertaling.

 In vers 5 vertaalt de NBV:
Laten de naties juichen van vreugde,
want u bestuurt de volken rechtvaardig
De Naardense Bijbel heeft hier:
Bij de naties is vreugde en jubel
omdat gij gemeenschappen éerlijk berécht
Het verschil is hier tussen 'besturen' en tussen 'eerlijk berechten'. Deze twee dragen nogal een nuanceverschil. Berechten vindt plaats in het taalveld van oordeel, terwijl besturen plaats vindt in het veld van 'leiding geven'. Besturen is neutraler, 'cleaner', terwijl 'berechten' serieuzer is, en sterk verbonden is met de notie van rechtvaardigheid. Naar mijn mening vertolkt de Naardense Bijbel beter de connotaties van het Hebreeuws. 

 In vers 7 vertaalt de Naardense Bijbel:
De aarde heeft ons gegéven haar gewás,
zo zegent ons Gód, ónze Gód.
Het gaat me hier om het onopvallende woordje 'zo'. Dit woord geeft namelijk een verband aan tussen het eerste deel van het vers en het tweede deel. Het maakt expliciet dat de manier waarop God zegent is doordat de aarde haar gewas geeft. Gods zegen is dus concreet, tastbaar, aards. Dit in tegenstelling tot andere meningen waarbij Gods zegen vooral geestelijk is. Door toevoeging van dit kleine woordje laat de Naardense Bijbel iets zien over zijn opvatting over het zegenen van God: in een concrete, aardse werkelijkheid.

Toegevoegd op: 3 maart 2009